من در کشوري زندگي مي کنم که

دويدن سهم کساني است که هرگز نمي رسند

و رسيدن سهم کساني که هرگز نمي دوند...

ارزش مردگانش چندين برابر زندگانش است..

در سرزمين من مردمانش با نفرت بيشتري به بوسيدن دو عاشق نگاه مي کنند 

تا صحنه ي اعدام يک انسان

در سرزمين من. . . 

دیشب که یک آواره در پایانه جان داد

یک سوژه بی شک دست عکاس جوان داد

هی حرف پشت حرف جنجالی به پا شد

هی عکس پشت عکس دست عابران داد

منه خسته و شکسته، چی بگم از این همه درد

بی تو همدمی ندارم، توو اتاق ساکت و سرد

منه بی تابِ اسارت، تووی بند انفرادی

داره می پوسه وجودم، بسکه دل نداره شادی

حالا تف شده بجای بوس رو عکس من

شـــاد و آزادی درست بـــــر عکس من

جای ســـرت خالــی شده رو شونه هام

عمریه تیرهام خطا رفت رو نشونه هام

اتاقم پر شده از دود سیگار

نشستم تکیه کردم به دیوار

تا صبح منو سیگار و غم ها

مدام تکرار میکنم تا روز دیدار

دوس نــدارم کســی کــه بــرا همــدردی مـن میاد تــو

 دستــش چتـــری باشه

لطف کنیــد چـتــراتونو غلاف کنید

ای شُکوهِ عاشقان، بانوی دل

نرگسِ شوقِ زمان، بانوی دل

غم شده مهمان تمثال وجود

درنقاشی هایم تنهاییم را پنهان می کنم

در دلم دلتنگی ام را

در سکوتم حرف های نگفته ام را

در لبخندم غصه هایم را

عادت ندارم درد دلم را

به همه کس بگویم

پس خاکش میکنم زیر چهره ی خندانم

تا همه فکر کنند

نه دردی دارم و نه قلبی

به نسیمی همه راه به هم می‌ریزد

کی دل سنگ تو را آه به هم می‌ریزد

سنگ در برکه می‌اندازم و می‌‌پندارم

با همین سنگ زدن، ماه به هم می‌ریزد

از صلح می‌گویند یا از جنگ می‌خوانند؟!

دیوانه‌ها آواز بی‌آهنگ می‌خوانند

گاهی قناری ها اگر در باغ هم باشند

مانند مرغان قفس دلتنگ می‌خوانند

راحت بخواب ای شهر! آن دیوانه مرده است

در پیله ابریشمش پروانه مرده است

در تُنگ، دیگر شور دریا غوطه‌ور نیست

آن ماهی دلتنگ، خوشبختانه مرده است

عشق بر شانه هم چیدن ...

به نسیمی همه راه به هم می ریزد

کی دل سنگ تو را آه به هم می ریزد

سنگ در برکه می اندازم و می پندارم

در گذر از عاشقان رسید به فالم

دست مرا خواند و گریه کرد به حالم

روز ازل هم گریست آن ملک مست

 چرا بهونه میاری

واسه جدایی از دلم

آسون نبوده داشتنت

آسون نمیدت گلم

  خبری ازت نبودو خیلی بی تاب تو بودم

اومدم سراغت اما پر گریه شد وجودم

خیلی دلتنگ تو بودم گل مهربون و نازم